Geweldloos denken

“Het kwetste me wel wat hij zei maar het ging niet zo goed met hem dus ik kan hem dat niet kwalijk nemen.”

Herken je dit? Iemand zegt of doet iets wat je pijn doet, een medewerker die je respectloos behandelt. Bijna onmiddellijk komt er een proces op gang van verklaringen en excuses, redenen waarom die ander dat deed, of juist veel boosheid. Maar waarom eigenlijk? Doe je jezelf daardoor niet heel veel geweld aan? En daarmee ook de ander?

Ik onderzocht deze vraag deze week wat meer. Iemand zei, dan hoef ik de confrontatie niet aan te gaan want hij kon er in mijn ogen eigenlijk ook niets aan doen. Een ander zei, ik vind het erger om iemand anders verdriet te doen dan mezelf. Maar wat ik ze hoor zeggen is: ik heb geen recht op gekwetst zijn, of pijn of afwijzing ervaren. Of ik wil het niet voelen want het is negatief. Ik hoor misschien wel een angst voor afwijzing. Je hebt het vaak niet eens door dat je jezelf geweld aandoet wanneer je ‘fout’ gedrag van een ander (en misschien ook wel van jezelf) gaat verklaren en daardoor misschien wel vergoelijken. En daar zit volgens mij de denkfout. Wanneer je jezelf toestaat om de pijn te voelen heeft dat nog helemaal niets te maken met wat je naar de ander communiceert. Het is geen of-of verhaal. Je kunt er last van hebben én de ander kan er goede redenen voor hebben. Je kunt je er slecht bij voelen én het begrijpen. Daarbij komt dat je de ander er niet per se op aan hoeft te spreken. Het probleem ontstaat wanneer je jezelf niet toestaat om te voelen wat iets met je doet. Je probeert het misschien rationeel te ontkennen maar het is wel gebeurd. Op het moment dat je dit volledig accepteert, is de feedback die je eventueel aan de ander geeft ook zuiver en niet doorspekt van de ruis van verklaringen en excuses of de angst om een confrontatie aan te gaan. Door geweldloos te denken communiceer je ook nog eens geweldloos. En mag je geweldloos voelen. De snelste route naar harmonie, met jezelf en met anderen.

Hoe zit dat bij jou? Mag jij alles voelen van jezelf, ook al doet het zeer?  Wat doe jij om de confrontatie te vermijden? Wat gebeurt er direct na een ‘confrontatie’? Hoe geweldloos denk jij?